Kendilerini bir şey sanıp altındakileri küçümseyen insanları anlamıyorum, anlayamıyorum… Nedendir bilinmez yukarı çıkanlar geçtiği yolları unutur, arkasından gelenlere de hep burnu havada bakar. Hayatın kuralı mı budur yoksa insanlar çok mu bencildir? Bilemedim... Ne yöne bakarsam bakayım hep aynı yüzler, tanıdık karakterler…

Herkeste aynı cümle “Hayat zor!..” Zor olan hayat değil; insanlar! Onlarla anlaşmak, ortak yolu bulmak zor… Sen bir şeylerin mücadelesini verirken ‘O’ bunun farkına bile varmaz. Ya da farkına varır, bencil olduğu için ve onun egosunu okşamadığın için seni görmezden gelir. Hâlbuki o da aynı yollardan geçmiştir. Fakat doğanın kanunu budur. Yükseldiysen, zengin olduysan altındakileri ezeceksin! Bu kanunu uygulayanların karşına geçip “Senin de benden bir farkın yok. Senin de üstün var, sen de onun altındasın. Kazık mı çaktın olduğun mevkiye, olduğun konumun garantisi mi var?” diyesim gelmiyor değil. Şimdi diyeceksiniz ki bu kızın damarına basmışlar. Hayır, kimse damarıma basmadı. Etrafımda böyle insanlar gördükçe içimdekileri sizlerle paylaşmak istedim.

En son örneğini ise geçtiğimiz günlerde gördüm. Arkadaşlarımla AVM’ye gittik her şey iyi, güzel... Gezdik, sohbet ettik, alışveriş yaptık... Sonra kahvemizi yudumlarken tanıdık bir yüzle karşılaştım. Önceden tabir-i caizse İstanbul’un kondularında, şimdilerde elit diye nitelendirilen semtlerin birinde yaşayan arkadaşımla karşılaştım.

Kendisi bir zamanlar boğazına lokma girsin diye üç kuruş kazanmak için kendini paralardı. Ne iş olsa yapar, asla dudak bükmezdi. Maddi durumları nedeniyle eğitimini yarıda kesmiş kendisine farklı bir yol çizmişti. Sedef’i görmeyeli uzun zaman olmuştu. Ortak arkadaşlarımızdan haberlerini alıyordum. AVM mağazalarında, güzellik merkezlerinde ve son olarakta ajansta çalıştığını duymuştum. Kimseye muhtaç kalmadan kendi ayakları üzerinde durabiliyor diye takdir ederken onu gördüğümde hayal kırıklığı yaşadım. Çalıştığı ajansta kendini geliştirmiş, eğitmiş ve şimdi bambaşka bir kulvara geçmişti. “Diyeceksiniz ki bunda ne var? Kız ne güzel kendini geliştirmiş.”Bence de bravo bunda bir şey yok da, mankenlik yapmaya başlamışve belli ki kazandığı para başını döndürmüştü. Girdiği mağazalarda personellere hakaret eden, estetik merkezlerinde ortalığı birbirine katan Sedef geçmişini belli ki unutmuştu. Küçümseyen tavırlarıyla ‘O’ da diğerleri gibi olmuştu. Çıktığı merdivenleri unutan, etrafındakileri kölesi gibi gören, her şeyi ben bilirim diyen, bencil olan karakterlerden biri olmuştu. Onu da öyle görünce acaba ben mi yanlış yapıyorum diye hayatımı bir kez daha süzgeçten geçirdim. Ve yine anladım ki; her ne olursa olsun ben aynı ben olarak kalmayalım. Kalmalıyım ki bana elini uzatanlar düştüğümde de tekrar uzatsın. Kalmalıyım ki hayatta karşıma çıkacak zorlukları çözmem için birileri benim yanımda olsun. Aynı ben olarak kalmalıyım ki her daim sevilen olabileyim.

Sizler de unutmayın ki, çıktığınız basamakları sizden önce çıkan da var, siz de onların gerisindesiniz. Arkanızdan gelenleri de küçümsemeyin, o basamakları siz de çıktınız. Eğer hep burnunuz havada olursanız bir gün basamak yerine asansörle indirildiğiniz takdirde etrafınızda kimseyi görmeyebilirsiniz. Çünkü sonradan görmeler aşağıya inenleri ya da aşağıda kalanları yanlarına pek almazlar…

BETÜL MARANGOZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >