CESURCA BİR ÖZELEŞTİRİ
İşten yeni çıktım ve bugün “odamın duvarları üzerime üzerime” geleceklerini bildiğimden dolayı kendimi Cafe Nero’ya attım. Burasını Starbucks’tan daha çok seviyorum. Birincisi fiyatları kesinlikle daha makul, ikincisi de cadde’ye bakan koltuklarda kurulup bazen boş boş gelip geçenleri seyretmek, bazen yazmak ve bazen okumak için ideal bir yer.
Ağustos ayına göre çok da sıcak olmayan bir gündeyiz sanırım, en azından akşam saatlerinde terlemiyorum. Sanırım bu yıl kış erken gelecek, ama çok da üzülmüyorum ne de olsa her mevsimi seviyorum.
Bugün yine melankolik günlerimden birini yaşıyorum. Ve evet itiraf ediyorum Kuantum düşünce vs. bana yaramadı. Hayatım tam yoluna girişken kendi ellerimle bozmayı becerebiliyorum.
Her seferinde son aynı son oluyor ve bu sona gidişimi gördüğüm halde kendimi engelleyemiyorum. İçimde resmen kötü bir varlık var ve benim kendimi üzmemden zevk alıyor.
Aslında kıskandırılmadığım sürece kıskanç değilimdir, çok fazla özel hayatların ilişkilerde birbirlerine karışmasından da haz almam. Atıyorum aynı evde yaşasan da özel alanın olmalı, nefes alabilmelisin. Ancak ikili ilişkilerimde öyle bir ana geliyorum ki, kendimi tutamıyorum.. Susamıyorum ve evet sorunun hemen çözülmesini, hemen sonuca varılmasını istiyorum. Sanırım bunun sebebi hayatı çok uçlarda yaşamamdan kaynaklanıyor. Düşünsenize benim gibiler için hayat ya ak ya da karadır. İlk başlarda iyimdir ancak karşımdaki emek harcamayı bıraktığı zaman her şey bitiyor. İlişkiye olan inancım sarsılıyor ve alttan alıp, susmak ve zamana bırakmak yerine, gemileri yakıyorum. Bugün göz göre göre yine aynı şeyi yaptım ve içimdeki bu canavarı susturamıyorum. Bende filmi kopartan bazı cümleler, bazı davranışlar vardır ve böyle durumlarda her şeyi süper bir başarıyla yok edebiliyorum. Belki de bilinç altım: ”hey sen oradaki, Gabi olanı, bak bu durum bu şekilde düzelmeyecek, git boz sen bunu ilerde acı çekeceğine şimdi çek, hem zaten karşındaki sana değer veriyorsa sana katlanacaktır, tüm zorluklara rağmen bozulmasına izin vermeyecektir” demektedir. Tabii tahmin edebileceğiniz gibi henüz böyle bir kahraman karşıma çıkmadı, belki bu hassas zamanını bunalmadan sessizce durarak geçirse karşımda ki ben yorulup, içimdeki canavar susup devam edebileceğiz. Ama, benim hayatıma giren ve sevgili aday adayı olan kahramanların genelde sorunları olur, toleransları yoktur ve ben en ufak şımarıklığımda cezalandırılırım.
Tamam tamam üzerime gelmeyin, kabul ediyorum ben de kolay bir insan değilim, ayrıca şu bilinç altımı terbiye edip yoluna sokmam lazım.Fakat, duygularımı açtığımda “tamamdır bu” havalarına girip elde etmek için çabalamayı bırakan, veya istemeden de olsa bunu yapan,tüm yükü bana yükleyen, sanki ilişkiyi isteyen sadece benmişim gibi davranmayan şu kahramanı da alsam diyorum. Yok aklım ermiyor, tamam erkekleri biz bozuyoruz tamam’da benim burada suçum ne?
Neyse olumlu düşünüp, ben önce şu bilinç altımı terbiye etmeye baksam iyi olacak. Sorunu bulduğuma göre çözümü de bulmam an meselesi. Hayatıma siyah-beyazdan başka renkleri de almanın zamanı geldi.
Bu kadar duygusal bir yazıyı yazıp, kendimle ilgili bu kadar eleştiri yapacağımı düşünmezim ancak her ne kadar parmaklarım bu yazıyı silip başka bir şey yazmak istese de bunu yapmayacağım. Bu yazı kalacak ve bana hatamı hatırlatacak.
1. Hislerini çok belli etme
2.Karşındakinin attığı kadar adımı at
3.Bir sorunla karşılaştığında “olmayacak işte bak kanıtı” diyen şapşal bilinç altını dinleme, zamana bırak ve biraz sus.
4.Tartışma olduğunda vıdı vıdı konuşmak veya yazmak yerine sus ve olay mahallinden uzaklaş.
5.Tüm bunları yaptığından emin olup da yine sonuç alamazsan o zaman BİTİR.
Sevgiler
Köşedeki Kedi
gabrielaolaru@hotmail.com
www.gabrielaolaru.com
GABRIELA OLARU
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
