Birbirimizden Etkileniyoruz..Ama nasıl?..Umarım iyi yöndedir�ira o kadar çok kötü örnek var ki�.

Birbirimizle devamlı ilişkiler içindeyiz..Bu nedenledir ki,birbirimizden iyi veya kötü etkilenmekteyiz.

İnsanlar, fikren, ruhen, bedenen farklı yaratılmıştır...Herkes farklı hisseder, farklı düşünür ve farklı görünüştedir.�br>
Önemli olan doğru ve faydalı olanla yarışmamızdır..Birbirimize iyi örnek olmak mecburiyetindeyiz..Hiç kimseyi küçük görmeden, küçültücü kelimeler kullanmadan bunları yapmalıyız..Şayet bunları yaparken iyi niyetli olmaz, kırıcı davranırsak ,tenkit ettiğimiz, kötüden ne farkımız olur ki?..

İnsan doğar, genç olur, yaşlanır ve ölür.. Aynı mevsimler gibi�ir mevsimden diğerine hayat akıp gidiyor..

Birbirimize misafiriz�irbirimizin gönlünü kırmadan, birbirimize ve ülkemize faydalı olarak yaşayıp da sessizce hayata veda etmek en güzeli�yi anılarla, hoş ve faydalı paylaşmalarla�rkamızdan iyi konuşulmalı, �ırak o�u, beş para etmez�cümleleri söylenmemeli�br>
Tıpkı sonbahar gibi, ömrümüzün hazan mevsimi gelmeden kendimize çeki düzen vermeliyiz..

Unutulmamalıdır ki, insan ne kadar pişmanlık duyarsa, o kadar hata yapıyor demektir�u nedenle hata yapmamaya özen göstermeliyiz.. Derler ya �ç günlük dünyada�değer mi, üzülmeye, üzmeye???.

Ömrün hazan mevsimi gelmeden, yaşlanmadan, gözümüz görürken, kulağımız duyarken, elimiz ayağımız tutarken insan gibi insan olalım.

İhtiyarladıkça yapmak istediklerimizi yapmamız, konuşmak istediklerimizi konuşabilmemiz için belki de halimiz bile olmayacak�anki görsel ve yazılı basında seyrettiklerimiz ve okuduklarımız bizleri daha da çok körüklüyor..Özellikle de kavgalar, çekişmeler, intikam almalar�nsan, kavga etmeye alışıyor. Adeta kavga ile besleniyor..

Huzur ,sakinlik bizleri sıkıyor mu ne?.. �nanmak, güvenmek �adece �elime�olarak mazide kaldı�br>
İnsanlar sevildiklerini anlayabilmek için, karşısındakinin duygularını test etmek adına �avga�çıkartıyorlar, kıskandırarak, huzursuzluk yaratıyorlar�unun adına da sevgi diyebiliyorlar..

Halbuki sevgi, üzmemek,üzülmemek, kırmamak kırılmamaktır. Birbirine inanmak, güvenmek, kıymet bilmektir..

�avaş zamanında, cephede savaşan askerlerden birisi vuruluyor, adeta delik deşik oluyor..Arka saflardan birisi, komutanın yanına gelip �en arkadaşımın yanına gidip, onu buraya getirmek için müsaade istiyorum�diyor..Komutanı da peki deyince, yaralı olan arkadaşının yanına gidip onu sırtlayıp getiriyor�Komutanı, vurulan askere bakıp, �lmüş�deyince,asker, �nun şu an ölü olması önemli değil, önemli olan onun yanına gittiğimde bana söylemiş olduğu�ur deyince komutanı nedir o, diye soruyor.. Asker ,ölen arkadaşının kendisine, �eni kurtarmaya geleceğini biliyordum�cümlesi,bana inanmasıdır komutanım diyor�

Hikaye bu ya ,kıssadan hisse işte..�br>
Hikmet Suner


 

HİKMET SUNER
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >