FARK ETMEZ GENÇLİĞİ
Bu akşam ne yapsak? Gidip futbol mu oynasak? Yoksa evde miskinler gibi mi otursak?
Fark etmez.
Abi, şu Fatma güzel kız. Ama Halide de feci çekici. Hangisini seçmeyi planlıyorsun?
Fark etmez.
Konservatuar okuyorsun ama mühendis olacağım diyorsun, bir üniversite daha mı okuyacaksın?
Fark etmez.
Ya tanıştığımızda bana, adım Sinan demiştin. Arkadaşların da sana Selim diyor. Adın Sinan mı, Selim mi bebeğim?
Fark etmez.
Cinsel tercihin mi değişti oğlum, kim bu travesti kılıklı kadın?
Fark etmez.
Sağda solda yaşıtlarımdan ya da daha genç olanlardan bu kelimeyi o kadar sık duymaya başladım ki. Bir “fark etmez” dili peyda oldu aralarında. Kısıtlı olan kelime hazinelerine -hazine demekle hata ediyorum, hazinecik diyelim- kendilerine de yararı olmayan tonla cümle ekliyorlar.
Kendilerinden, çevrelerinde olan kabalıktan, kararlarından, hayatlarından neredeyse hiç bir şeyden emin değiller. Ve tabi ki emin olmamanın altında yatan en büyük nedenlerden biri; bilgili olmamaları. Kuru bir kulak dolmuşlukları var. Böyle konuşarak hepsine bir ok atma derdinde değilim ama kafamı nereye çevirsem görmek istemeyip de düzenli karşılaştığım tablo haline geldi bu görüntüler.
Lise zamanlarım aklıma geliyor bugünün lise gençlerini gördükçe. Bir olayın dışında olunca yorum yapabilmek, kararlar verebilmek daha kolaylaşıyor. O zamanlar bizim derdimiz okulu nasıl asarız da arkadaşlarla beraber kafeye giderizdi ya en kötü ihtimalle Emre/Ayşe neden benden hoşlanmıyordu. Şimdilerde ise maalesef çoğunun düşüncesi çok daha farklılaşmaya başladı, dile getiremeyeceğim kadar hem de. Hayatı çocuk gibi yaşamaya çalışmaları gereken yaşlarda, çoğu kez yetişkinler gibi yaşama yarışı içerisindeler. Çok fazla donanımları olmadan yetişkin gibi davranmaya çalışmaları komedi durumları yaratıyor tabi ki.
İstedikleri her şeye anında ulaşabilme yetileri olduğu için zorluk nedir pek bilememekteler. Kolayca sunulan belirli imkanlar, isteklerin şeklinin maneviyattan maddiyata doğru yol olmasına sebeptir. Sordukları her şeye cevap veren bir arama motoru vardır pcleri ile kurdukları ilişkide. %70 gibi ezici bir üstünlükle Google pek çoğunun ana sayfası haline gelmiştir ve çocuk Google Tanrısı’na sorar: “Kadınları tavlama teknikleri nelerdir?” Sevgili Google da kulu için hemen sıralar belleğindeki tüm bilgileri.
Eskiden anneler ve babalar çocuklarına yetebilmek için daha çok çalışır, daha çok araştırırdı. İleride çocuğum bana soru sorarsa bilememenin ezikliğini duymamalıyım tadındalardı; fakat şimdi çocukların ellerinde maymun olan bir teknoloji var. Çocuk bu teknolojik kalabalıkta farkında olarak ya da olmayarak daha kararsız hale geliyor, elindeki seçenekler arttıkça çevresine olan ilgisi azalıyor. Net dünyasında sürekli sosyal olmayı seçenlerin sayısı gün geçtikçe artıyor. Derseniz ki; “Eee ne güzel işte araştırıyor çocuklar.” İşte şimdi size çok gülerim. Vakitlerinin %90’ından fazlasını chat çut işinde harcıyorlar.
Ne zaman sokakta arkadaşları ile oynayan çocuklar görsem yüzümde bir tebessüm oluşuyor. Paylaşmayı bilen, kendinden ve hayallerinden emin, düşe kalka öğrenecek bireyler olacak diye seviniyorum.
Değişim güzeldir, beraberinde gelişimi de getirirse. Değişiyoruz, boşa yakın bir geleceğe kucak açmak istememenin verdiği bir inançla gençler fark etsinler istiyoruz.
Serpil Şahin
serpil5sahin@gmail.com
www.serpilsahin.net
SERPİL ŞAHİN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
