AY GÖKYÜZÜNDE

Aynı bu geceki gibiydi ay gökyüzünde,

Yüzün boynumda, nefesin heryerimde,

Yüreğinin yüreğime,tenimin tenine ilk değişi,

Ve hayatlarımızın hızla değişimi …

Zaman zamansız oldu,dünya durdu.

Ne zaman bu kadar çok sevdik birbirimizi,biz oluverdik birden ve ne zaman tek atmaya başladı yüreklerimiz ?

Söylemişmiydim kış güneşi sevdalıyısım ben,

Kendimi bildim bileli

Aslında sevdayı bildim bileli .

Sevdana da ayazda yakalanmıştım.

Dün gece yağan yağmura verdim yüzümü

Hülyaya daldım birden,heryer kar,hava ayaz mı ayaz

Sen karşımda uçurumun kenarında,elimi uzattım,sımsıkı tuttun yine

O gün gibi…bugün gibi …

Alaz vurdu her yanı,

“Uçurumun kenarında açan kardeleni koparma
ayağın kayar bırak orada açmışsa sebebi var kış güneşi eritecek karları ,
Uçurumdan atla yola devam et “ dedim.

Yüzün aydınlandı,yüreğin kar beyazı,

Temizlendi.

“Sen öğrettin bana ben olduğumu” dedin.

Sema yıldızlara bulandı,gece gündüze kavuştu vakitsiz

Gözlerim görmez oldu, yüreğime doldu ışık yağmuru

Hiç üşümedim.

Bir rüzgar savurdu her yanı uyandım hülyadan.

Ben sevdaya hep ayazda yakalandım,

O gün gibi… bugün gibi …

Sevinç Çakmaz
sevinc@cosmoturk.com

SEVİNÇ ÇAKMAZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >