İnsanların birbirlerini sevmede, birbirlerine merhamet ve şefkat göstermede “bir vücut gibi olduklarını” görürüz.
Vücudun, herhangi bir organı rahatsız olursa, diğer azalar da ona, "uykusuzluk" ve "ateş" ile iştirak ederler.
İlişkiler de,dostluklar da böyledir.
Hastalıklar ve yaşamın getirdiği gerek ailevi, gerekse sosyal problem sırasında,”dostluklar pekişir”,”sevaplar artar”.
İnsan moral bulur,sosyolojik ve psikolojik iyileşmesine katkı sağlar.
İlişkiler,dostluklar rahatlatır,gönülleri hoş eder.
Dünya ve ahiret hayatında hoş yaşayışa ererler.
İşte “Allah dostları”,”dostluklar” böyle olur.
Şayet dostlarınızı kaybederseniz, değil iyi günlerinizde, cenazelerde bile arkanızdan “Fatiha” okuyacak insan bulamazsınız.
İnsanların samimi dostlara ihtiyaç vardır.
Dostluklardan şüphe etmemek gerekir.
Başımız sıkışsa her konuda onları ararız.
Onlar da canı gönülden koşarlar.
Birbiriniz hakkında düşündükleriniz, etrafınızı dağıtmanıza sebep olmamalı.
Ağzınızdan çıkanı kulağınız duymalı.
Dostlarınızın kalplerini, suçlamalarla kırmayın.
İnsanlar tabii hata yaparlar.
Bazen,anlamsız cümleler,sözler maalesef söyleyebilirler.
Dostları da yapılan hataları affederler.
Onlarla konuşurlar.
“Anlamsız”, “şüphe dolu” cümleleri dikkate almazlar.
Onların hayatını kolaylaştırmaya çalışırlar.
Ama “gerçek dostlar” asla “dostlarından” vazgeçmezler.
Bilhassa abla ve ağabey denilmişse, artık geriye dönüşü yoktur.
Dostlar bilirler ki, Allah huzurunda yapılan yeminlerin bozulması, inananlar için mümkün değildir.
Münafıklar için durum aynı olmayabilir.
"ablam,sen benim ablamsın” dedikten,
Sen, “sen yegane ablamsın” ,"benim agabeyimsin"diye yineledikten sonra, bu duygularına karşılık vermemek,dostluk etmemek mümkün müdür?
İnsanlarin ablası ve ağabeyi olmak ve ölünceye kadar da devam ettirmek inancı ve duygulari hic degismemeli. İnsanlarin statuleri kalplere muhafaza ettirdikleri yerlerle dogru orantılı.
HİKMET SUNER
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
